Dag 8 donderdag 29 november bye bye

We zijn weer vroeg wakker, maar ik ga gewoon mijn boek van Michelle lezen.

We ontbijten op het gemak, halen de lakens af, draaien een wasje, wegen de koffers (pffff 23 kilo) en om 10:45 trekken we de deur van deze prachtige villa achter ons kontje dicht.

We rijden naar Sanford, tanken voordat we de luchthaven oprijden en  leveren de auto vol in, krijgen een 0 bon en lopen we naar de TUI balies. Geen rijen, heerlijk vliegveld!

In mijn handbagage zitten geurkaarsen, m&m's zakken, kerstballen en Ghirardelli cakemix, kam een beetje vreemd overkomen, maar hé, dat hebben we hier niet.

Een douanemedewerker moet erom lachen en vertelt dat hij gek is op de Ghiradelli vierkantjes (die zitten bij mijn moeder in de koffer) , maar er is een vrouwelijke chagrijn, die mijn koffer verder wil onderzoeken. Alle geurkaarsen worden uitgepakt en worden getest op drugssporen, evenals de cakemix. Na een chagrijnige you're good to go, kan ik alles weer inpakken.

Na de douane lopen we nog even door de duty free winkels, want Eric wordt altijd blij van een fles gin en lekker luchtje. Daarna eten we een hamburger bij de enige tavern en zitten we onze tijd uit tot het boarden. Gelukkig mogen de achterse rijen als eerste, want dan kunnen we onze handbagage goed kwijt. 

Eerst vliegen we in 40 minuten naar Miami en dan na een uur wachten in 7,5 uur ! naar Amsterdam. Ik lees eerst mijn boek uit (Michelle Obama Becoming is een aanrader) en kijk de film Overboard.

Het eten is net als op de heenreis niet te narsen en slapen lukt ook niet echt.

Ik word pas echt chagrijnig als de deur na de landing niet opengaat omdat de trap te laag is en we  dus als sardientjes een halfuur in het gangpad staan. Helaas had ik mijn vader al geappt dat we geland waren en dat we over een uur wel buiten zouden staan, maar na een halfuur mogen we de trap pas af met  een gevaarlijke hoge afstap en moeten we met een bus naar de terminal. Bij de douane zit een jochie met een loep alle paspoorten minitieus te bestuderen, dus dat schiet ook niet echt op. Gelukkig zijn de koffers al lang en breed op de band rondjes aan het draaien, dus als we eindelijk naar buiten lopen krijg ik een appje dat mijn vader bij vertrekhal 2 staat. Wij bij 3 maar we hebben elkaar zo gevonden. Een uur later ben ik al thuis.

Als nabeschouwing kan ik alleen maar zeggen dat het een superleuke week was, voor herhaling vatbaar en een bijzondere ervaring om met klotsende oksels en 28 graden Jingle Bells mee te zingen in de auto en in de malls.

Toen ik de vliegtickets boekte wist ik niet dat het Thanksgiving en Black Friday was de 22e en 23e maar dat pakte wel goed uit met de hoge kortingen. De drukte is wat minder, maar als je vroeg gaat is het te doen. Ons verblijf in Villa a touch of dutch was natuurlijk de kers op de taart, maar doordat we het zo druk hadden, hebben we niet eens gezwommen. De ligging is perfect, dicht bij Posner Park, Celebration en de I4 die bij tijd en wijlen best goed begaanbaar was. Uiteten bij Texas Roadhouse, Red Lobster en Longhorn aan de W Irlo Bronson Mem Highway is nog geen 20 min rijden. Publix op nog geen 10 minuten, kortom alles bij de hand!

De Dolphin Tour met de Little Toot was een absoluut hoogtepunt, maar ik vond de Gulfcoast een behoorlijke trip vanuit Orlando. In ieder geval kan dat van mijn moeders bucketlist af! 

Rest mij nog iedereen te bedanken voor het meelezen en de leuke reacties! 

De volgende blog is misschien wel vanuit Bonaire (maart 2019)!